47. Station Roosendaal

Station Roosendaal

Er zijn maar weinig plaatsen
in het Roosendaals gebied,
alwaar je, onder 't zelfde dak,
zoveel emotie ziet.

Het menselijk gedrag hier
varieert van blij tot triest,
van extravert tot ingetogen,
van nerveus tot driest.

Er wordt geaarzeld en gerend,
gedrongen om een plek,
omarmd, gehuild, gekust, gezucht,
bij aankomst en vertrek.

Van buiten kalm en zelfbewust
ziet men de mens hier staan.
Maar diep van binnen ongerust
of alles goed zal gaan.

Die draaikolk van emoties
is helaas niet te vermijden.
Dat laat je pas écht achter je,
zodra de trein gaat rijden.

Toch, als je weer naar hier toe rijdt,
dan gaat dat nooit te vlug.
Je reisde vol verwachting heen,
maar vol verlangen terug.

Ik ben Huub Klaassen, 66 jaar oud, geboren, getogen en nog steeds woonachtig in Nispen. Een aanzienlijk deel van mijn leven ben ik werkzaam geweest in de vliegtuigbouw en in het onderhoud ervan. Mogelijk als gevolg daarvan heb ik een nogal scherp oog ontwikkeld voor details en voor het grotere geheel waarbinnen deze details hun functie hebben. Ik schrijf en dicht al enkele tientallen jaren, waarbij het op deze manier observeren van mijn onderwerpen goed van pas komt. Mijn voorkeur bij het dichten gaat uit naar een vrij strakke structuur, waarbinnen ik op een min of meer verhalende manier de onderwerpen belicht

— Huub Klaassen