Als import-Tullepetaon, geboren in Goirle, woon ik inmiddels al sinds 1980 in Roosendaal. Ik ben werkzaam als onderwijsassistent in het speciaal onderwijs en naast mijn werk speel ik trompet en zwem lange afstanden.
Gedichten schrijf ik al vanaf mijn puberteit, hoewel de eerste een behoorlijk Jan-van-Veengehalte hadden. Ik schrijf niet veel gedichten; de inspiratie popt soms op, en soms niet.
Mijn gedicht dat nu in de gedichtenroute zit, heb ik geschreven nadat ik het verhaal hoorde achter de plaats waar het over gaat: een mini-parkje dat ligt op de plaats waar de Vincentiusstraat de Stationsstraat raakt. Ik heb dit altijd een lief parkje gevonden, met een mooi beeld er in en (grappig: ) een mini-hekwerk erbij. Tijdens een zgn. ‘Hurks-wandeling’ eind 2017 begreep ik dat op die plaats enkele kinderen zijn doodgeschoten tijdens de tweede wereldoorlog. Vandaar dat mijn gedicht vrolijk begint maar droevig eindigt.
 

— Yvonne Deinema